De traditionele opvatting destijds was dat een dialect in feite gevormd wordt door een groot aantal afwijkingen van het Algemeen Nederlands. Dols is een van de eerste taalkundigen die een dialect ziet als een eigen zelfstandige taal, geografisch uiteraard beperkt van omvang.
Hij echter, wees op het unieke en specifieke van een dialect, dat, net als andere talen, mee-evolueert met de culturele ontwikkelingen in een maatschappij. Dialect is dus een volwaardig hedendaags taalsysteem, dat dan ook als zodanig benaderd dient te worden, wil er sprake zijn van instandhouding en bevordering (kernbegrippen uit de doelstelling Veldeke Limburg). Dit in tegenstelling met de verouderde romantische visie van ’t richtig Zittesj van de aw luuj.